Odnowa w Duchu Świętym

W 1987 r.  Jan Paweł II powiedział: „…dzięki Duchowi Świętemu Kościół zachowuje nieustannie młodzieńczą żywotność. Odnowa Charyzmatyczna jest wymowną manifestacją tej żywotności dzisiaj, śmiałym słuchaniem tego,  co mówi Duch do Kościołów (Ap 2, 7)  w końcu drugiego Tysiąclecia”. Ruch Odnowy jest od wielu już lat na stałe obecny w życiu polskiego Kościoła. Czym jest ten niespotykanie szybko rozwijający się ruch? Skąd się wywodzi? Dlaczego ma tylu zwolenników? Obecnie w Polsce jest kilkadziesiąt tysięcy stałych członków i ok. 200 tys. sympatyków.

Początki
Korzenie ruchu sięgają Soboru Watykańskiego II. Podczas jego obrad, w 1963 r., znalazła się również dyskusja dotycząca charyzmatów. Skutkowała ona zamieszczeniem w Konstytucji Dogmatycznej o Kościele „Lumen Gentium” zapisu o tym, że Duch Święty prowadzi i uświęca Kościół nie tylko przez sakramenty i posługi, ale również udzielając wiernym szczególnych, szeroko rozpowszechnionych łask - charyzmatów w celu odnowy i rozbudowy Kościoła. Ważne było również przeżycie związane z wylaniem Ducha Świętego w 1967 r., w którym uczestniczyli studenci i pracownicy naukowi Uniwersytetu Duquesne w Stanach Zjednoczonych. W czasie spotkań, mających na celu rozważanie Pisma Świętego i wspólną modlitwę, przy udziale przedstawicieli braci odłączonych, po raz pierwszy zdarzyło się, że katolicy przeżyli chrzest w Duchu Świętym i modlitwę w językach.
Struktura
Odnowa w Duchu Świętym działa jako ogólnoświatowy, zróżnicowany zespół osób i grup. To, co je łączy to wspólne doświadczenie i jednakowe cele,  o których mówi Statut Międzynarodowych Służb Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej. Chrześcijanie są obdarowywani charyzmatami, którymi następnie służą dla zbudowania wspólnoty Kościoła, podobnie jak w Kościele pierwotnym. Odnowa to ruch ludzi świeckich w różnym wieku i z różnych środowisk. Tworzą oni grupy modlitewne, liczące od kilku do kilkuset członków. Łączy ich wszystkich podstawowe doświadczenie wiary - chrzest w Duchu Świętym.
Chrzest w Duchu Świętym
Jest to wydarzenie pozasakramentalne, choć wypływające z sakramentu chrztu oraz bierzmowania. Polega ono na ożywieniu darów, które Bóg złożył w człowieku w czasie udzielania sakramentów. Jest to szczególna interwencja Ducha Świętego w życie człowieka, która umożliwia mu nawiązanie osobowej więzi z Bogiem. Pogłębia się jego świat modlitwy, życie napełnia się radością i pokojem, co związane jest z wyjątkowo bliskim przeżywaniem Bożej obecności. Pojawia się niepohamowana chęć dzielenia się przeżywaniem swojej wiary z innymi. Chrzest w Duchu Świętym odbywa się podczas modlitwy całej wspólnoty z nałożeniem rąk na człowieka, który o to prosi. Najczęściej poprzedzony jest kilkutygodniowymi rekolekcjami ewangelizacyjnymi. Są one codziennymi, rozważaniami Słowa Bożego, słuchaniem, wymianą wzajemnych doświadczeń z modlitwy w małych grupach. Ważna jest chęć wyzwolenia się  od grzechu, przyjęcie i uznanie Jezusa jako Pana i Zbawiciela swojego życia, wreszcie przyjęcie charyzmatów dla służenia innym.
Charyzmaty
Grupy modlitewne prowadzone są najczęściej przez parafialnego duszpasterza i świeckich animatorów.  Spotkania mają zazwyczaj stałe elementy: zaproszenie Ducha Świętego do prowadzenia spotkania, uwielbienie Boga, słuchanie Słowa Bożego, nauczanie, osobiste świadectwa. To na tych spotkaniach ujawniają się charyzmaty.
Charyzmaty są to nadnaturalne dary Ducha Świętego, udzielane różnym osobom dla budowania całej wspólnoty.

Dar języków (glosolalia) pojawia się często w modlitwie jednoczesnej uczestników. Mimo spontanicznego charakteru modlitwy, ma ona przebieg pełen pokoju i harmonii. Wyraża się przez bezpojęciową ekspresję słowną płynącą z ust uczestników spotkania, choć niejednokrotnie zdarzały się przypadki modlitwy w językach w sensie filologicznym, występujących w rzeczywistości.

Dar tłumaczenia języków  łączy się z darem języków; polega na wyjaśnieniu treści usłyszanego przed chwilą przesłania w językach.

Dar proroctwa  nie polega na przepowiadaniu przyszłości, choć nieraz i tak się zdarza, lecz na przemawianiu w imieniu Boga z przesłaniem zachęty lub napomnienia skierowanym do jednego lub wielu uczestników spotkania. Często słowa prorockie wypowiedziane na spotkaniu modlitewnym przemawiają ze szczególną mocą do zebranych objawiając im prawdę o sobie.

Dar rozeznania duchowego  pozwala na bieżąco weryfikować prawdziwość innych charyzmatów, a także badać poruszenia duchowe ludzi.

Dar uzdrawiania, czyli dar modlitwy o duchowe, psychiczne i fizyczne zdrowie osoby proszącej o to Boga. Znaki cudownych uzdrowień potwierdzają prawdziwość przepowiadanej ewangelii o Jezusie.

Odnowa w Polsce
I Kongres Odnowy w Duchu Świętym miał miejsce w 1983 r. w Bazylice Jasnogórskiej. W 1993 r. w tym samym miejscu spotkało się … 30 razy więcej uczestników. Obecnie Ruch Odnowy spotyka się na Jasnej Górze co rok, zawsze w drugie soboty maja. Co 2 lata odbywają się kongresy Ruchu. Gośćmi są hierarchowie, kaznodzieje i ewangelizatorzy, związani z Odnową z całego świata. Krajowym duszpasterzem Odnowy jest bp Bronisław Dembowski. Ruch angażuje się w wiele działań mających na celu pogłębianie duchowości. Są one skierowane zarówno do świeckich, jak duchownych.
W wigilię Zesłania Ducha Świętego 2004 roku, Jan Paweł II w czasie przemówienia stwierdził:,, Dzięki ruchowi charyzmatycznemu tylu chrześcijan, mężczyzn i kobiet, młodych i starszych odkryło ostatnio Zesłanie Ducha Świętego, jako żywą i obecną rzeczywistość w ich codzienności. Pragnę, by duchowość Zesłania Ducha Świętego pogłębiała się w Kościele i była poruszeniem modlitewnym, wezwaniem do świętości do komunii i głoszenia Ewangelii”. To najlepszy kierunkowskaz dla wszystkich grup Odnowy! Na dziś i na zawsze.”
(W tekście wykorzystano informacje ze strony http://www.odnowa.org/)