ADWENT - w świetle lampionów

Boże Narodzenie jest dla większości chrześcijan najpiękniejszym świętem. 

Rok liturgiczny rozpoczyna Adwent - czas miłości, nadziei, życzliwości, wybaczania i przede wszystkim oczekiwania na przyjście Jezusa.  Jego początek wypada na tak zwane zimowe przesilenie słońca, czyli w Andrzejki. Symbolizują go wieniec i świeca adwentowa, wymyślone przez pewnego niemieckiego duchownego.

Światło jest znakiem obecności Chrystusa. Zielone gałązki są symbolem nadziei, przezwyciężającej śmierć. Katolicy w domach ustawiają na stole lub powieszają pod sufitem adwentowe wieńce z czterema świecami.

Adwent obejmuje cztery niedziele przed Bożym Narodzeniem i jest radosnym oczekiwaniem na przyjście Zbawiciela. Jego nazwa pochodzi od łacińskiego słowa „adventus”, oznaczającego przyjście, nadejście króla. Podczas trwania Adwentu szaty liturgiczne mają kolor fioletowy. Dopiero w trzecią niedzielę kapłani nakładają różowy ornat na znak radości.

Adwent dzieli się na dwie części. Pierwsza z nich obejmuje czas od pierwszej niedzieli Adwentu do połowy grudnia, kiedy czytane są teksty biblijne, zapowiadające powtórne przyjście Jezusa. Druga część Adwentu trwa do Wigilii, obejmując bezpośrednie przygotowanie do świąt Bożego Narodzenia.

Z Adwentem ściśle łączą się Roraty, czyli Msze Święte wotywne ku czci Najświętszej Maryi Panny, odprawiane bardzo wczesnym rankiem. Ich nazwa pochodzi od łacińskich słów pieśni „Spuśćcie rosę, niebiosa”. W czasie Rorat przy ołtarzu znajduje się dodatkowa, ozdobna świeca, zwaną Roratką. Liturgia rozpoczyna się przy zgaszonym świetle. Kościół przez chwilę tonie w ciemnościach. Dopiero po odśpiewaniu pieśni "Chwała na wysokości Bogu” powraca jasność w świątyni.

Roraty odprawiane są rano i wieczorem. Zawsze według tego samego obrządku. Zarówno osoby starsze oraz dzieci przynoszą ze sobą lampiony. Większość wykonuje je samodzielnie z przeróżnych materiałów. W środku zawsze musi być świeczka lub mała żarówka. Lampiony wytwarzają niezwykły klimat, podkreślający uroczysty charakter roratniej Mszy Świętej. Po zakończonej liturgii ksiądz rozdaje dzieciom kilka figurek Matki Bożej, które muszą odnieść następnego dnia. I tak figury wędrują z domu do domu. W wielu kościołach dzieci wypełniają kalendarze adwentowe. Bywa, że rozdawane są słodycze oraz różnego rodzaju smakołyki. Roraty to wielkie wyzwanie połączone z wczesnym wstawaniem, pokonywaniem własnych słabości, zmaganiem się z pogodą, porannymi chłodami. Warto ten trud podjąć, bowiem radość z uczestnictwa w tej szczególnej Mszy Świętej jest ogromna. Może dlatego w okresie Adwentu w polskich kościołach na roratnich nabożeństwach gromadzą się tłumy. To przecież czas oczekiwania na wyjątkową chwilę, którą jest Boże Narodzenie.

Warto poświęcić ten piękny czas na przygotowanie swojej duszy, umysłu, wrażliwości  na nadejście Chrystusa. Na poprawę swojego charakteru, wyrównanie jego chropowatości i okazanie bliźniemu więcej miłości i zainteresowania.