św._Juda_TadeuszGdy już  wszystko zawodzi, a życie wydaje się beznadziejne. Gdy przyjaciele, znajomi, a w końcu najbliżsi nas nie rozumieją i nie mają czasu, by nas wysłuchać. Gdy czujemy się bezsilni, pogubieni, pozostawieni sami sobie warto zwrócić się z modlitwą do Judy Tadeusza, świętego od spraw najtrudniejszych i beznadziejnych.

Kim był święty Juda Tadeusz?  Dlaczego właśnie do niego modlimy się, gdy po ludzku nigdzie nie można już  znaleźć ratunku? Okazuje się, że od najdawniejszych czasów Juda Tadeusz uchodził za patrona w sprawach beznadziejnych, a doświadczenie pokazuje, że jego wstawiennictwo zostało  wielokrotnie wysłuchane. Jezus chcąc wynagrodzić wspólność imienia z Judaszem-zdrajcą, udziela za przyczyną i orędownictwem Judy Tadeusza pomocy tym, którzy znajdują się w szczególnie trudnym położeniu. Ten święty Apostoł  setki razy wyjednał natychmiastową łaskę w chorobach, najcięższych pokusach, w najbardziej zakorzenionych, złych nałogach, w rozpaczy, uciskach, smutkach, niedostatku, w ubóstwie. Szczególny hołd świętemu Judzie Tadeuszowi  oddał święty Bernard z Clairvaux, który przez całe swoje życie czcił relikwie świętego Judy.  Zarządził, by po śmierci położono mu je na piersi do grobu. Zrobił tak dlatego, by nawet po śmierci mieć w tym Apostole dobrego opiekuna.

Świętego Judę nazwano Tadeuszem aby odróżnić go od Judasza Iskarioty. Pochodził z Kany Galilejskiej , a jego rodzicami byli Maria i Kleofas. Dzięki matce, kuzynce Matki Bożej był spokrewniony z Jezusem. Natomiast Kleofas, brat świętego Józefa, opiekuna Jezusa, umęczony przez Żydów z powodu otwartego i śmiałego wyznania Zmartwychwstania Pańskiego został uwieńczony koroną męczeńską. Rodzice świętego Judy oraz jego bracia Jakub, Józef i Szymon  całym sercem głosili Ewangelię.

Spokrewniony ze Świętą Rodziną wychowywany w domu rodzicielskim z największą troskliwością na pobożnego młodzieńca, miał szczęście często przebywać z Jezusem. Pomimo bliskiego pokrewieństwa nazywał siebie sługą Zbawiciela. Apostołował wśród utrapień i prześladowań w Judei, Samarii, Mezopotamii. W tym ostatnim kraju według przekazów „dzikie i swawolne ludy doprowadzał do naprawy obyczajów i poddawał słodkiemu jarzmu nauki Chrystusowej”. W czasie licznych podróży wiele dusz zjednał dla Jezusa. Trudno się dziwić, że wywoływał nienawiść wśród niewiernych, która była przyczyną jego męczeńskiej śmierci. Ciało świętego Judy zostało przewiezione do Rzymu i do dziś znajduje się w Bazylice Świętego Piotra. Papież Paweł III w 1548 roku udzielił odpustu zupełnego tym, którzy odwiedzają jego grób w dniu imienin, czyli 28 października.  W ikonografii święty Juda Tadeusz przedstawiany jest w długiej, czerwonej szacie lub w brązowo-czarnym płaszczu. Trzyma mandylion z wizerunkiem Jezusa. Jego atrybutami są barka rybacka, kamienie, krzyż, księga, laska, maczuga, miecz, pałki, którymi został zabity i topór.