Bł. Bronisław Markiewicz - WYCHOWANIE to rzecz główna

Bóg ponad wszystko!
Rok 2012 to rok obchodów 100. rocznicy śmierci Błogosławionego i 170. rocznicy urodzin. Ks. Markiewicz to kapłan niezłomny, bez reszty swoje życie poświęcił pracy wychowawczej dzieci wiejskich, osieroconych, nieugięcie walczył z nękającymi społeczeństwo nałogami. 30 stycznia, przypadało liturgiczne wspomnienie bł. Bronisława Markiewicza, kapłana. Błogosławiony to założyciel Zgromadzeń św. Michała Archanioła (gałąź męska i żeńska).

Droga do kapłaństwa
Ks. Bronisław Markiewicz urodził się 13 lipca 1842 r. w Pruchniku k. Jarosławia, jako szóste z jedenaściorga dzieci. Pomimo religijnej atmosfery rodzinnego domu w 18 roku życia (w Przemyślu), pod wpływem niechrześcijańskiej lektury oraz nauczycieli, którzy głosili racjonalizm i wyśmiewali religię, przeżył kryzys wiary. Jak mówił: „Ja sam, kształcony od dziecka na Skardze i Krasickim, czytając w 18. roku mego życia dzieła wielce poważne z dziedziny historii i nauk przyrodniczych (…) wkrótce straciłem wiarę w Boga (…) upadłem na kolana i zacząłem się modlić: Jeśli istniejesz, Boże, daj mi się poznać, a wszystko dla Ciebie gotowym uczynić!...I w tej chwili napełnił mię Pan wielką światłością wewnętrzną, która sprawiła iż uwierzyłem we wszystko, co Kościół święty do wierzenia podaje”. Wstąpił do seminarium w Przemyślu, gdzie (1867 r.) został wyświęcony na kapłana diecezji przemyskiej. W swoich notatkach pisał: „Chrystus chce, abym szedł, a nie siedział, i oczekiwał nadchodzących owiec. Będę szukał owiec Chrystusowi. Kapłaństwo – najwyższa godność moja”. Słowa te potwierdził swoim życiem, zasłynął jako duszpasterz o niecodziennej gorliwości, człowiek dalekowzroczny z charyzmatem wyprzedzającym epokę. Nie lękający się innowacji w duszpasterskiej posłudze na miarę Soboru Watykańskiego II. Troszczył się o dobra duchowe wiernych, ale i walczył z ich wyzyskiem. Przykładem jest parafia w Gaci, gdzie np. w czasie żniw wprowadził tzw. „samopomoc” sąsiedzką, zaznajamiał gospodarzy z nowościami rolniczymi, utworzył „Spółkę Oszczędności i Pożyczek”. W Błażowej wybudował szpital, organizował rodzimy przemysł tkacki.
Apostoł trzeźwości
W całej jego działalności duszpasterskiej, wychowawczej i pisarskiej dominuje troska o trzeźwość. Ks. Markiewicz nazywał alkoholizm „raną śmiertelną” na ciele Polski. Widział celowe rozpijanie narodu, zwłaszcza wsi, np. w Galicji na 347 mieszkańców przypadał karczmarz, w Miejscu Piastowym było 12 karczm. Dwór płacił za pracę wódką. Wydał więc bezpardonową walkę z alkoholizmem, lenistwem, grami hazardowymi… Trzeźwość stawiał jako warunek osiągnięcia dobrobytu i podniesienia moralności ludzi. Jednym z przejawów jego walki było bractwo trzeźwości – „Bractwo Wstrzemięźliwości”, a uzależnionych odwiedzał osobiście. W swoich parafiach, wprowadził kaucję od wesel, zabaw organizowanych w karczmie. Złożoną u niego sumę odzyskiwano, jeżeli w spokoju przebiegła uroczystość, w przeciwnym razie trafiała ona do ubogich. Przezwyciężał pijaństwo działalnością kulturalno-oświatową.
Wychowanie – sztuka nad sztuką
Widząc zaniedbanie dzieci i młodzieży, postanowił poświęcić się całkowicie ich wychowaniu. W „Zapiskach” zanotował: „Parafię co rychlej opuścić, aby z większą siłą popierać kwestię wychowania. To rzecz główna dzisiaj i zawsze była, i zawsze będzie”. Żeby zrealizować ten zamysł wstępuje we Włoszech do salezjanów. W idei powściągliwości i pracy dostrzegł możliwość uzdrowienia ekonomicznego, moralnego i duchowego polskiego społeczeństwa. Metody pedagogiczne ks. Bosko przeszczepia na grunt podkarpackiej parafii – Miejsce Piastowe. Buduje zakład wychowawczy „na Górce”, szkołę, tworzy warsztaty rzemieślnicze, szkołę zawodową, drukarnię wydającą „Powściągliwość i Pracę” (późniejsze wydawnictwo Michalineum). Stał się pionierem wychowania ubogich, opuszczonych dzieci i młodzieży na wsi. Zakłada świeckie Towarzystwo „Powściągliwość i Praca” – jego członkowie to kadra wychowawców, a zarazem zalążek przyszłych Zgromadzeń Św. Michała Archanioła. Ks. Markiewicz zmarł 29 stycznia 1912 r. Za jego życia mury zakładu wychowawczego w Miejscu Piastowym opuściło ok. 2 tys. wychowanków. Jak twierdził Błogosławiony Wychowawca: „Szkoła bezwyznaniowa – wychowanie bez religii – sprowadza upadek moralny, pogaństwo.

Pomyślność społeczeństwa zależy od moralności i oświaty ludu, a moralność i oświata – od religii” . Ideę bł. ks. Markiewicza kontynuują dzisiaj męskie i żeńskie Zgromadzenia św. Michała Archanioła. Ks. Markiewicz został wyniesiony na ołtarze 19 czerwca 2005 r.

Antoni Michałowski