Pierwszy_dzie_w_przedszkolu21 września to data wielkiego przełomu w wielu rodzinach: nasze kochane dzieciaczki pierwszy raz idą do przedszkola, idą „w świat”. Oddanie dziecka do przedszkola stanowi wielki stres dla dzieci i rodziców.

Przedszkole to doskonałe miejsce do nauki relacji interpersonalnych, dziecko bardzo się tam rozwija i nabywa wielu cennych umiejętności. Choć większość dzieci lubi przedszkole, pierwsze dni w nim zazwyczaj są trudne. Kiedy przychodzi czas wyjścia do przedszkola, dziecko zaczyna protestować i nie da się niczego mu wytłumaczyć, tylko trzeba przytulić. W takich chwilach widać, jak chwiejna jest dojrzałość dziecka w tym wieku i jak szybko przeobraża się on w dzidziusia, który chce tylko do mamy. A mama w takich sytuacjach musi wykazać się spokojem i rozsądkiem. Wszystkie propozycje rodzica spotykają się z gniewnym, płaczliwym protestem dzieciaczka. Powinniśmy zrozumieć dziecko, nie denerwować się i nie czuć skrępowania, nawet jeśli taka scena zdarzy się w obecności innych rodziców czy pań przedszkolanek. Oni to przecież też znają z autopsji! Pożegnania bywają trudne. My, dorośli, mamy normy właściwego zachowania, i próbujemy wymóc je na naszych dzieciach. Jednak bardziej pożyteczna jest zachęta przez dobry przykład. Kiedy w takim przypadku zachowamy rozsądek i spokój, udzieli on się także naszym dzieciom. Dzieci są bardzo wrażliwe na wszystko, co się wokół nich dzieje, nawet, jeśli tego nie rozumieją.

CO I JAK?

Dzieci w różnym tempie dorastają do zajęć w grupie rówieśniczej. Te, które mają starsze rodzeństwo, mogą wcześniej przejawiać gotowość, by samodzielnie ruszyć w świat. Grunt jest już przygotowany: starsza siostra czy brat rano wychodzą do przedszkola lub szkoły, a później się ich odebiera. Pozwala to dziecku uchwycić przelotny obraz ogródka, boiska i przedszkolnego czy szkolnego świata. Rozmowy przy herbacie i obiedzie o tym, co się zdarzyło w ciągu dnia, kształtuje w umyśle przedszkolaka prawdziwe wyobrażenia. Starsze rodzeństwo ma swoje potrzeby, co sprawia, że przedszkolak już w domu styka się z koniecznością dopasowania się do życia w grupie. Dziecko pierworodne nie ma takich doświadczeń. Inna jest sytuacja zarówno jego, jak i rodziców, którzy po raz pierwszy zostawiają dziecko w przedszkolu. To bardzo ważny dzień w ich wspólnym życiu. Dziecko nie jest już dzidziusiem mamusi i tatusia, będzie miało własne odrębne przeżycia poza rodziną. Niektóre przedszkola działają na takich zasadach, że można wejść z dzieckiem i pomóc się mu zadomowić. Najczęściej jest to możliwe w przedszkolach prywatnych; warto też w czasie wakacji przyjść z dzieckiem i pokazać mu, gdzie będzie chodzić i pobawić się na przedszkolnym placu zabaw.

Jeżeli planujemy posłanie dziecka do przedszkola, gdzie od początku nie można zostawać z dzieckiem, należy poważnie się zastanowić, czy dziecko jest dostatecznie dojrzałe do takiego przeżycia. Warto pamiętać, że pierwsze doświadczenia z życia w grupie zaważą na przyszłym stosunku dziecka do szkoły. Jeśli jest przyjemnie, a przedszkolanki są wrażliwe i serdeczne, dziecko prawdopodobnie będzie miało pozytywny stosunek do następnych tego rodzaju doświadczeń. Natomiast zły początek może obrzydzić mu szkołę. Toteż, choć kontakty towarzyskie z innymi dziećmi są bardzo ważne, trzeba pamiętać, że można je dziecku zapewnić różnymi sposobami i że muszą one być przede wszystkim przyjemne i nie mogą powodować u dziecka napięcia i lęku. Warto zachęcić dziecko, aby do przedszkola wzięło ulubioną maskotkę czy chustkę mamy i kiedy będzie mu smutno, wyjmie chustkę mamy i się do niej przytuli.

ROZSTANIE

Zadanie odprowadzenia dziecka do przedszkola najczęściej spada na mamę. Jest to zwykle pierwsze dłuższe rozstanie, wiele mam przyznaje, że płaczą, gdy po raz pierwszy zostawiają dziecko w przedszkolu. Potrzebne jest tu zaufanie do dorosłych, którym się je powierza, że okażą się dobrzy i wyrozumiali, i zaufanie do dziecka, że zdoła wykorzystać wszystko, czego się je nauczyło, by pokonać ten pierwszy próg. I wreszcie trzeba też mieć zaufanie do siebie, że podjęło się słuszną decyzję, wybrało się właściwe miejsce i właściwy moment.

Pierwsze dni w przedszkolu wymagają delikatności od rodziców i przedszkolanek, by pomóc dziecku wykształcić prawdziwą samodzielność, a nie tylko udawać twardziela. Pierwsze doświadczenia poza kręgiem rodzinnym mogą stać się wspólnym sukcesem.